Dag 5 – 23 april

7.45 uur – in Casa Veni vidi Venray. Vijfde dag alweer. Time flies ook hier when you’re having fun. Van m’n voornemen om snel teksten te schrijven zodat ik meer tijd heb om op pad te gaan, komt voor de vijfde dag op rij niets terecht.

11.00 uur – na wéér een snelfotobestelling bij Hema – de documentatiewand begint zo langzamerhand aardig gevuld te raken –

begeef ik me richting Landweert. Zie er een beetje tegenop: heb hier ooit bij iemand een boek moeten bezorgen en ben toen tot m’n grote ergernis hopeloos verdwaald in de spaghettiachtige structuur van straten die deze wijk (‘stadsdeel’ zullen ze het hier waarschijnlijk noemen) kenmerkt. Ditmaal gaat het aanmerkelijk beter, waarbij uiteraard meespeelt dat ik nu geen specifiek doel voor ogen heb. Ontdek dat Landweert behalve uit héél veel asfalt en héél veel stenen toch ook uit het nodige groen bestaat. En trapveldjes en speeltuintjes te over. Te voet of op de fiets beleef je zo’n wijk heel anders dan in de auto. Ik weet wel wat ik aangenamer vind. Landweert blijkt zelfs een fietsrotonde te hebben – kom daar maar eens om bij ons in Horst aan de Maas.

13.30 uur – terug in Casa Veni vidi Venray, waar ik al snel twee bezoeksters uit Holthees mag begroeten.

14.45 uur – de bezoekster van gistermiddag komt melden dat het boek van Geronimo Stilton dat ik voor haar uit het boekenkunstwerk van Erik heb gevist, helemaal in goede aarde is gevallen bij het meisje dat ze ermee heeft verblijd. Het meisje had gevraagd van wie de bezoekster het boek had gekregen. Waarop ze had geantwoord: ‘Van een heel lieve man.’ Mijn dag kan niet meer stuk.

15.30 uur – alweer aanloop, het kan niet op vandaag! Ingrid Koenen (galeriehoudster in Horst, woonachtig in Geijsteren) met dochter. We praten over mijn verblijf hier, over vluchtelingen in Venray en Horst aan de Maas, over ’t Brukske, over verschillen tussen de culturele elite in Venray en die in Horst. En over het Schoutenstraatje, dat ook volgens Ingrid wel een flinke impuls kan gebruiken. Ingrid kondigde zaterdag in het Odapark aan dat ze me zou meenemen naar café De Klokkenluider om me in contact te brengen met ‘echte’ Venraynaren.

Ze komt daar nu op terug: ze heeft het idee dat ze me daar geen groot plezier mee zou doen. Waar ze niet geheel ongelijk in heeft. Nu ik een aantal dagen hier ben, merk ik bovendien dat het lastig is om in korte gesprekjes boven de gebruikelijke clichés over Venray en Horst aan de Maas uit te stijgen. Verschillen en overeenkomsten tussen Venray en Horst aan de Maas aan het licht brengen, vergt diepgaander onderzoek.

17.00 uur – fietstochtje richting Veltum. Nooit geweten dat daar zoveel flats fraai verborgen in het groen staan. En wat een fenomenale rij garageboxen aan de Weverstraat!

Ik verplicht mezelf er nog een keer terug te keren om ze stuk voor stuk te fotograferen.

18.00 uur – alweer terug in Casa Veni vidi Venray om m’n fiets te parkeren en ergens iets te gaan eten. Dan loopt Jacqueline Hanssen binnen. Ik heb haar nooit gesproken, maar zij weet wie ik ben en ik weet wie zij is: kunstenares, woonachtig in Maashees, afkomstig uit Horst. Waar ze vijf jaar geleden samen met buurtbewoners een letterlijk en figuurlijk flonkerende troon heeft gemaakt.

Er ontstaat een geanimeerd gesprek. Jacqueline blijkt de nodige ervaring te hebben met het artist-in-residence-schap. Ze vertelt dat ze altijd eerst een paar dagen nodig heeft om te aarden. Herkenbaar. Duidelijk wordt verder dat we een voorliefde delen voor wieldoppen en miniatuurdieren en –figuren. Afstand doen van haar collecties vindt ze al net zo moeilijk als ik. En ook de vingers van Jacqueline jeuken om het Schoutenstraatje op te fleuren. We spreken af om binnenkort eens nader met elkaar kennis te maken.

18.30 uur – tijd voor een uitgebreide maaltijd is er niet meer. Dan maar naar Vette Perry? Zit om de hoek en is me de afgelopen dagen al door Jan en alleman aanbevolen. Ik begrijp nu waarom. Het woord ‘authentiek’ wordt heel vaak misbruikt. Maar als het érgens op van toepassing is, dan wel op Vette Perry. Meer zeg ik er niet over. Oordeel zelf maar een keer.

20.00 uur – Frank Schijven is te gast in Casa Veni vidi Venray, dat voor deze gelegenheid is volgelopen, vooral met Horstenaren. Frank heeft van tevoren aangekondigd dat hij vooral mij in het zonnetje wil zetten, door drie van zijn video’s te vertonen waarbij ik in verschillende rollen betrokken ben geweest (schrijver, acteur, chauffeur, gids). Ik ben weliswaar vereerd maar vooraf toch ook een beetje huiverig: een uitgebreid openbaar eerbetoon is niet iets waar ik erg naar uitkijk. Ook dit pakt weer heel anders uit dan gedacht. Frank legt de nadruk gelukkig waar ie hoort te liggen: op zijn video’s en hun boodschap. Vooral de even prachtige als verontrustende Fallen Angel (een aanklacht tegen de almaar oprukkende stallen en kassen in Horst aan de Maas) hakt erin. Na de vertoning van elk van de drie video’s gaat Frank telkens in gesprek met de aanwezigen. Nog zo’n fenomeen waarvan ik normaalgesproken geen groot liefhebber ben omdat het vaak iets verhevens heeft. Maar hier werkt het echt wonderwel. Ik maak het tenminste zelden mee dat op zo’n keukentafelmanier diepgaand en beargumenteerd over maatschappelijk relevante onderwerpen wordt gesproken en er ook nog naar elkaar wordt geluisterd. Opnieuw een mooie en indrukwekkende avond, met dank aan Frank.

23.30 uur – terug in m’n b&b. Realiseer me dat m’n wereld de afgelopen dagen wel heel klein is geworden. Van wat er buiten Venray gebeurt krijg ik niets mee. Heeft Horst aan de Maas al een nieuw college? Trump weer een dwaasheid begaan? Is de Derde Wereldoorlog uitgebroken? Ik heb er allemaal geen idee van.